Bol kod spondiloze karakteriše tipična jutarnja ukočenost koja u toku dana sa kretanjem obično popušta, ali sa smanjenom pokretljivošću i osećajem blage ukočenosti u leđima. Ovaj bol je najčešće lokalizovan u određenom delu leđa, mada pacijenti imaju običaj da kažu da ih sve boli. Bol se uglavnom ne širi ako ne postoji pritisak na određeni nerv i znaci nervne lezije, koji se mogu prepoznati po smanjenoj osetljivosti, trnjenju i gubitku mišićne snage u određenom delu tela. Ovi neurološki znaci su tipični kod uznapredovalih degenerativnih promena (III, IV stepen spondiloze), u vidu koštanih nastavaka, tzv. osteofita, koji se pružaju kao kljunovi sa vrha pršljenova ili poput izraštaja u vidu mostova prelaze sa jednog pršljena na drugi doprinoseći njihovom srastanju i manjoj pokretljivosti. Posebno je opasno kad koštani izraštaji krenu sa tela pršljena unazad ka kičmenom kanalu (kičmenoj moždini i korenovima kičmenih nerava) stvarajući mehanički pritisak na nerv. Izraštaje kosti ponekad ni hiropraktička korekcija ne može otkloniti, pa u tom slučaju, u zavisnosti od stepena poremećaja i simptoma koje pacijent ima, ovakvo stanje predstavlja indikaciju za operaciju.

Poznato je da koštano tkivo na povećani mehanički pritisak reaguje povećanom produkcijom kosti. Ono što treba znati o spondilozi jeste to da je ona progresivno degenerativno i stoga trajno ili nepovratno stanje, koje se ne može izlečiti ni otkloniti već se jedino može usporiti i olakšati. U ovom smislu posete doktoru hiropraktike koriste više od bilo kog drugog oblika konzervativne terapije (lekovi, razne fizikalne ili banjske procedure), zato što se stručnom korekcijom najefikasnije otklanjaju opterećenje i pritisak sa zgloba (kosti) i mišića, čime se povećava pokretljivost tog dela a onda i celog tela. Istovremeno, što je vrlo važno, savetima koje pacijent dobija, kao i vrlo specifičnim i ciljanim vežbama koje se daju za tačno određeni problem, pacijent je u mogućnosti da ovu korekciju sam održava usporavajući tako dalji proces spondilotičnih promena. Nijedna vrsta terapije ne može da zameni pokret i vežbanje kao sredstvo za unapređenje i očuvanje funkcije kičme.